Na een vrij lange onderbreking vanwege werkzaamheden in huis, ben ik gistermiddag weer eens op pad gegaan. Doel was een verkenning van de route naar de Noordkant en Boka Santu pretu. Ik was op 8 september voor het laatst in dat gebied geweest. Sindsdien heeft het nogal veel geregend, dus perfect voor een weelderige plantengroei. Met name Wabi's hebben nogal de neiging om hiervan te profiteren door het weinig gebruikte pad te overwoekeren. Ik had met opzet geen heggeschaar bij me, want ik wilde primair gaan wandelen en niet méér snoeien dan strikt noodzakelijk was om me een weg te banen. Ik had, zoals altijd, wel mijn snoeischaar bij me.
Ik vertrek voor deze route altijd tegenover Wasserij Korsou en loop dan eerst over de weg richting het crematorium. Daar is een ingang het bos in. Na korte tijd kom je dan op het Aqualectra-pad uit. Onder de spanningskabels van Aqualectra is vrijwel altijd een tamelijk breed pad te vinden om onderhoud te kunnen doen aan de bovenleidingen. Dat zijn daardoor meestal gemakkelijke wandelpaden al zijn ze meestal ook vrij saai, omdat ze breed en recht zijn over een behoorlijke afstand. Zo ook in dit geval.
Maar dit Aqualectra-pad wordt niet zoveel gebruikt en zeker niet het gedeelte vanaf het crematorium. Dat was dan ook goed te merken. Veel Wabi-struiken over het pad zonder een goede doorgang. Dus de wandeling begon toch met een behoorlijke snoeipartij. Gelukkig over een niet al te grote afstand. Daarna is er voldoende ruimte op het brede pad om je weg te kiezen tussen de begroeiing door. Dat geldt zeker voor het Aqualectra-pad boven op het plateau.
Na 1,2 km kom je bij een mogelijkheid om linksaf een tweede Aqualectra-pad in te slaan. Dat leidt naar de kippenfarm Moderna. Die route heb ik niet genomen, maar ik ben nog 500m verder rechtdoor gegaan. Het Aqualectra-pad is daar steeds minder herkenbaar, omdat de bovenleiding ontbreekt en er dus ook geen onderhoud nodig is. Her en der vind je nog wel restanten van de palen en ook de mooie isolatoren, maar blijkbaar is dat gedeelte niet meer nodig. Mogelijk dat het leidde naar de steenbreker en landhuis Noordkant. Beide zijn al geruime tijd niet meer in gebruik.
Aan het eind van dit lange rechte stuk begint het leukere gedeelte van de wandeling. Meer variatie in natuur en een bochtiger en smaller pad met daarnaast ook Shell-paaltjes en CPIM meetpunten en een mooi uitzicht. Uiteindelijk daal je af van het hogere plateau naar het lage plateau en kom je op een gegeven moment uit op wat vroeger ook een breed pad was, de weg naar Landhuis Noordkant; ik heb die route enkele jaren geleden ook opengeknipt, maar daar is niets meer van te zien. Overal waar Wabi groeit, groeien paden in korte tijd dicht. Dat gold dus ook voor de route, die ik vervolgens nam richting Boka Santu pretu. Het eerste gedeelte daarvan is smal en was op veel plaatsen overwoekerd. Ik heb een minimale doorgang geknipt om naar de kust te kunnen gaan. Helaas is die route behoorlijk vervuild. In het verleden kon je er gemakkelijk met een auto komen en daar is flink van geprofiteerd. Nu is dat onmogelijk gemaakt door het storten van dwarsheuvels over het pad, maar dat betekent ook dat het aanwezige vuil niet eenvoudig af te voeren is.
Bij de kust aangekomen kom je eerst bij een kleine suplado (spuitgat). Aangezien de zee vrij ruw was, was er veel activiteit in het spuitgat. Als volgende kom je dan bij Boka Santu pretu. Deze boka is een mooie vrij brede baai. Met de huidige wind komen er grote golven binnen. Het was deze keer dan ook niet mogelijk om de baai over te steken. Dat betekende even goed zoeken hoe aan de achterkant van de baai te komen om daar te proberen naar boven te gaan.
Boven is er een klein, maar mooi Manzaliñabos; ook hier overigens veel vervuiling.
Dan begint de terugweg; eerst via 'het pad van Albert' en daarna via 'het pad van John'. Beide paden zijn inmiddels goed ingelopen, waardoor het pad vrij gemakkelijk te volgen is. Alleen de aansluiting tussen de twee paden vergt wat zoeken, omdat er een gedeelte gebuldozerd is en er bovendien een boom over het daar beginnend bospad is gevallen. Maar ook dat bleek aan de hand van de track in mijn wandelapp eenvoudig oplosbaar.
Al met al heb ik, ondanks het feit dat ik flink moest knippen op een aantal plaatsen, genoten van deze wandeling. Het was goed om weer in de natuur te zijn. Deze route is 8,6 km lang. Door het snoeien heb ik er 3,3 uur over gedaan. Werkelijk gelopen heb ik 2 uur volgens mijn wandelapp.
De door mij gelopen route (met de klok mee)
Een mooie manzaliñaboom in het bos tegenover het crematorium
Zicht op landhuis Brievengat vanaf de helling
Boven zijn er nog veel bloemen te vinden
Ook de Brasia staat in bloei (geel)
Een mooie oude, maar nog levende, Brasia
Bij dit Shell-paaltje naar rechts
Een Shell-paaltje en CPIM-meetpunt
CPIM-meetpunt 3613
In de verte de windmolens van Playa Canoa
Het spuitgat bij de kust
De zee bij de noordkust is vrij ruw
Boka Santu pretu
Achterkant van Boka Santu pretu
Hier moet je ergens zien boven te komen
Terugblik op de boka
Een mooie Indju langs het pad van Albert
Deze Manzaliña zit met zichzelf in de knoop
Het pad van John loopt deels door een rooi
Het Manzaliña-/palmen-bos wordt steeds mooier
Flinke palmen in het Manzaliña-bos
Dit hoort hier niet! Lekkage van de wasserij?