Gistermiddag ben ik terug gegaan naar Rooi Meiberg met als specifiek doel om de aansluiting te vinden tussen het kustpad en het einde van de rooi. De vorig keer liep ik daar vast in dichte begroeiing, vooral bestaande uit stekelige wabi's en moest ik terug via dezelfde route door de rooi. Deze keer was mijn opzet om eerst door Rooi Katoen te lopen, dan linksaf het kustpad te nemen en zo weer uit te komen bij Rooi Meiberg. Omdat ik verwachtte ook deze keer weer veel begroeiing tegen te komen, had ik weer heggeschaar, snoeischaar en zaag bij me.
Vóór vertrek had ik op de regenradar gekeken. Geen buitje te zien over heel Curaçao. Maar toen ik uit de auto stapte en aan de tocht begon, betrok de lucht. Even later begon het te regenen, eerst zachtjes, maar geleidelijk harder en uiteindelijk kwam het met bakken uit de hemel vallen. Wat mij betreft niet echt een probleem, want eenmaal nat is nat. Maar ik moest goed oppassen met mijn camera, want die is niet tegen de regen bestand. Dus die heb ik maar in een plastic zak gestopt en alleen eruit gehaald als ik echt een foto wilde maken.
Uiteindelijk heb ik de hele route door Rooi Katoen in de regen gelopen. Pas toen ik bij de kust aankwam begon het op te klaren. Mijn foto's zijn dus niet echt representief voor deze rooi. Een ander probleem van de regen is, dat de stenen glad worden en stenen zijn er in grote aantallen in de rooi. Dus extra voorzichtig lopen om niet (weer) te vallen.
Rooi Katoen is recent goed gesnoeid door Ans (Wandelen met Ans) en Marc, dus het lopen door die rooi is gemakkelijk afgezien van de losliggende stenen.
Een andere groep onder leiding van Henny Klein Klouwenberg had afgelopen week deze route ook gelopen en vervolgens via het kustpad naar Rooi Meiberg. Henny had alleen een snoeischaar bij zich en dus alleen het hoogst noodzakelijke gesnoeid om me de groep door te kunnen. Het kustpad was dan ook nog behoorlijk begroeid, maar dat heb ik nu goed kunnen snoeien. Het pad is nu goed te lopen. Na een tijdje buigt het pad af naar boven en kom je bij een grote open ruimte, waar wat roestige tanks staan en andere attributen van opslag van vloeibare producten. Ik weet niet wat het is geweest. Als eerste kom je bij een vierkante bak, die bekleed lijkt te zijn met vuurvaste stenen. Dat suggereert dat daar zaken verbrand zijn al zijn daar geen sporen van te zien. Het cement ziet er oud uit, maar op de Kadaster kaart van 1982 staat hier nog niets aangegeven; de opslagtanks van Bullenbaai staan wel al aangegeven op de die kaart. De gevonden structuren staan wel op de Kadasterkaart van 1993. Dus zo oud is het nog niet. Het is recenter dan COT, maar duidelijk al geruime tijd niet meer in gebruik.
Na dit punt is er een royaal breed pad richting Rooi Meiberg, maar je moet wel heel goed opletten, want het brede pad loopt door tot voorbij het echte pad naar het einde van Rooi Meiberg. Ik ben dus in eerste instantie die afslag voorbij gelopen. Niet zo vreemd, want er is eigenlijk geen zichtbare afslag. Vanaf dat punt tot het einde van Rooi Meiberg is een zeer slecht onderhouden pad van 150m met veel Wabi's en enkele andere stekelige planten. Petje af voor Henny, die hier afgelopen week met haar groep doorheen is gelopen met alleen een snoeischaar. Ik heb flink gesnoeid, dus het pad is nu een stuk beter begaanbaar.
En uiteindelijk kwam ik uit bij het punt, waar ik vorige week ook naar het pad heb gezocht. Toen heb ik dat pad niet als zodanig herkend, wat niet zo vreemd is gezien de toestand van de begroeiing.
Het was inmiddels al laat aan het worden en ik moest de hele rooi Meiberg nog door om terug te gaan naar mijn auto. Ik heb dan ook alleen symbolisch nog wat gesnoeid als er planten echt flink in de weg stonden. Eigenlijk hoeft, wat mij betreft, de rooi niet echt gesnoeid te worden; de begroeiing verhoogt de charme van de rooi. Een ruige wandeling met flink wat klauterwerk. Persoonlijk vind ik deze rooi mooier dan Rooi Katoen, omdat hij veel ruiger is. Mooie oude bomen in en naast de rooi verhogen de charme.
Uiteindelijk kwam ik uit op het pad dat vanaf Kunuku Aqua resort naar het begin van deze rooi leidt. Ik heb vorige week een klein gedeelte van dat pad gesnoeid; de rest van dat pad moet eigenlijk dringend gesnoeid worden want de planten groeien er flink overheen. Gelukkig zijn het geen stekelige planten, dus je kunt er gewoon doorheen lopen, maar je ziet het pad op veel plaatsen nauwelijks. Dat snoeien laat ik over aan de gidsen, die hier met wandelgroepen commerciële tochten organiseren onder het devies "voor wat hoort wat".
Uiteindelijk kwam ik na zonsondergang weer bij mijn auto uit. Een tocht van 4,5 uur; uit de statistieken blijkt dat mijn wandelapp vindt, dat ik van die 4,5 uur eigenlijk maar 1 uur en 15 minuten echt heb gelopen. De rest van de tijd was mijn tempo vanwege snoeiwerk blijkbaar zo laag, dat de app dat heeft geregistreerd als stilstand.
Nu moet ik nog een keer terug komen om deze route te lopen zonder te hoeven snoeien en echt van de omgeving te genieten en betere foto's te maken. Dat wordt waarschijnlijk nog wel dit jaar. De hele route is nu te doen, al zijn bepaalde stukken nog niet optimaal. Die volgende keer zal ik de moeilijkste rooi, Rooi Meiberg, als eerste lopen, dus precies omgekeerd als wat ik vandaag heb gedaan.
De door mij gelopen route (tegen de klok in)
Een indrukwekkende Kalbas boom
Een mooie rotswand met druipsteen langs Rooi Katoen
Een prachtige Palu di sia; helaas omgevallen, maar nog levend
Een van de vele heremietkreeften langs de route
Een plekje om even te schuilen tegen de ergste regen
De regen valt met bakken uit de lucht
Twee natte Palu di sia bomen
De kust met zicht op het kustpad; het klaart op.
De bak met vuurvaste stenen
Een keurig trapje naar de top van de bak
Opslagtanks; waarvoor?
Opslagtank voor water?
Oud, maar mooi
Weer aangekomen bij Rooi Meiberg
Knoestige boom langs Rooi Meiberg
Oeps, dit ging bijna fout; ik snoeide een uitloper van deze tak
De dam; even klimmen
De rooi; altijd een mooi gezicht
Moeilijke stukje vanwege grote rotsen
Mooie bomen langs de rooi
Het einde komt in zicht; de maan (rechts) is al op
