Vandaag in de vroege ochtend een wandeling gedaan door Roi Rincon. Normaal parkeer ik daarvoor op een parkeerplaats direct na de laatste snack op de Mahumaweg, maar toen ik daar aankwam bleek het terrein gebuldozerd te zijn met bergen grond rondom. Normaal is daar ergens het pad dat HBike neemt richting de achteringang van Roi Rincon. Die route leek nu moeilijk te realiseren, dus ik ben doorgereden naar de achteringang van Roi Rincon en heb daar de auto geparkeerd.
Het heeft de afgelopen dagen geregend, maar voor vanmorgen zou het droog blijven. Maar, waar ik niet op gerekend had, is dat alle bladeren vol met waterdruppels zitten en dat de route op een aantal plaatsen behoorlijk overgroeid is. Iedere keer als ik een tak raakte of een boompje vastpakte voor houvast, kreeg ik een lading waterdruppels over me heen.
Het wandelgebied van Roi Rincon is feitelijk een smalle groenstrook tussen twee rotswanden met grote bomen naast het pad. Pas in de buurt van Hato wordt het groengebied breder. Dat is ook de plek, waar een van de zijtakken van Roi Rincon loopt en waar een natuurlijke bron is.
Op een gegeven moment gaat de route naar rechts en naar boven naar twee uitkijkpunten. Het eerste punt Mirador berde doet zijn naam eer aan. Dat kijkt uit over het groengebied. Daarna volgt na enige tijd de plek, waar je kunt uitkijken op het vliegveld. Kijkend naar links zie je de windmolens van Tera Korá met daarachter de Christoffelberg; kijkend naar rechts kon je vandaag Bonaire zien liggen.
Daarna volgt een slingerend pad met daarin een behoorlijk riskante afdaling, want op het pad lagen veel natte bladeren, waardoor het behoorlijk glad was. Maar een beetje extra uitdaging onderweg stel ik wel op prijs.
Onderweg stonden ook op een aantal plaatsen paddestoelen. Daar had ik niet op gerekend, want in dat geval zou ik een andere camera met macrolens hebben meegenomen. Maar ook met de Panasonic lukte het om goede foto's te maken.
Aangekomen bij de officiële ingang heb ik daar een foto van gemaakt. Vreemd genoeg is het bovenste deel van de ingang, die er nog niet zo heel lang staat, aan het afbrokkelen.
Daarna begint de terugweg langs de rooi en de andere rotswand. In dat gedeelte liggen ook enkele funderingen van de barakken, die hier in de tweede wereldoorlog waren opgetrokken. De daarin gelegerde militairen beschermden de luchthaven. Nu is daar niet veel meer van over dan de fundering en af en toe een stukje muur.
De bron stroomde goed. Het is blijkbaar goed schoon water, want ik weet dat buschauffeurs en andere autobezitters hier hun auto komen wassen. Het was nog vroeg, dus er was verder niemand.
De route langs de rooi en daarna de rotswand is niet overal gemakkelijk. Afgezien van wat klimpartijen zijn er ook over het pad hangende bomen, waar ik alleen maar kruipend onderdoor kon.
De zwaarte van de tocht is ook af te leiden van het feit dat ik over de 3,6km iets meer dan 1 uur en drie kwartier heb gedaan. Dat is voor mij een erg lage gemiddelde snelheid van 2km/uur. Maar het was wel een mooie tocht.
De door mij gelopen route (tegen de klok in)
Zicht vanaf het pad
Hoge rots naast het pad
Het pad
Natte Wayacá met vrucht
Doorkijkje onder de rotsen door
Mos op de rotsen
Uitzicht vanaf Mirador berde; inderdaad groen
Kijkje naar links bij Mirador berde
Panorama vanaf Mirador berde
De windmolens van Tera Korá met daarachter de Christoffelberg
Divi Air komt net aan
In de verte is Bonaire te zien
Smal paadje langs de rotswand
Ruig pad
Paddestoelen
Vreemde paddestoel op de omgevallen boom
Trapje van paddestoelen
Een eenzame paddestoel
En dat allemaal op de omgevallen boom
Deze paddestoelen zijn piepklein
Vreemde structuren langs/op het pad
Deze paddestoelen zijn ook niet zo groot
De officiële ingang van Roi Rincon
Zijtak van Roi Rincon
Restanten van een WW II barak
Deze tak lijkt in brand te staan
De bron loopt over
De indrukwekkende rotswand
Overhang
Nog meer rotswand
Grote druipsteenformaties
