Gistermiddag ben ik weer eens naar Roi Rondo gegaan. Ik heb die tocht voor het eerst gedaan in april als deelnemer van een tocht van HBike. Er zit een leuk stukje in deze tocht, die voor het overige door mij toen als saai werd ervaren. Het leuke stukje is het gedeelte dat door de rooi voert. De rooi dankt zijn naam aan de nabijgelegen Seru Rondo.
Vanwege de regen, die in deze omgeving overvloedig is gevallen in de afgelegen periode, staat er water in de rooi, waardoor het nog mooier wordt. Mooier, maar ook moeilijker, want normaal loopt het pad door de droge rooi. Nu moet je je weg zoeken aan de zijkanten van de rooi.
Na het gedeelte door de rooi gaat de route verder parallel aan de grens van het vliegveld. Dat gedeelte loopt tot aan de kust, waar je al snel weer kunt omdraaien omdat je anders doorloopt naar de stortplaats Shut.
Terug loopt de route dan voor het grootste gedeelte langs het hek van het vliegveld. Daar heb ik op een gegeven moment mijn eigen route genomen om de omgeving van landhuis Hato te verkennen. Ik ben daar een aantal keren geweest met de werkgroep Archeologie. Dat was nog voor de periode van de wijngaard hier en zeker voor de schandalige vernieling, die er nu is aangericht door het vliegveld. Waterbakken zijn verdwenen, bronnen zijn ondergespit en de graven, die hier al eeuwen lagen, zijn deels vernield. Het waarom is mij onbekend, want er is niets nieuws voor in de plaats gekomen. Het is triest om te zien. Het gedeelte, waar ik zeker naartoe had gewild is onbereikbaar geworden. Het is het gedeelte, waar we een aantal historische mysterieuze gebouwen hadden gevonden, die waarschijnlijk dateren uit de slavenperiode. Er waren o.a. kerkers. Maar, zoals gezegd, dat gedeelte is onbereikbaar geworden door het vele bulldozerwerk hier.
Zoals gezegd, de rooi is verreweg het mooiste gedeelte van deze route en de rest moet je dan maar op de koop toe nemen.